[...] ήτο συνήθεια οι νέοι, όταν εξήρχοντο της παιδικής ηλικίας, να
πηγαίνουν στους Δελφούς και κόπτοντες τα μαλλιά των να τα προσφέρουν εις τον
θεόν. Επήγε λοιπόν και ο Θησεύς εις τους Δελφούς ... Εκούρευσε δε μόνον το
εμπρόσθιον μέρος ... Έκτοτε το είδος τούτο της κουράς ονομάσθηκε Θησηίς[...]
Πλούταρχος, " Βίοι Παράλληλοι"
Τα μαλλιά ήταν στοιχείο ομορφιάς και δύναμης για τους προγόνους μας, οι
οποίοι έδιναν μεγάλη σημασία στην φροντίδα τους. Τα έλουζαν συχνότατα, τ'
άλειφαν με λάδι δάφνης και κέδρου και τα χτένιζαν σε περίτεχνες κομμώσεις.
Κοντά μαλλιά είχαν μόνο οι δούλοι κι όσοι πενθούσαν, καθώς ήταν έθιμο στους
Έλληνες να κόβουν τα μαλλιά τους ως ένδειξη πένθους, και να τ' αφιερώνουν στον
τάφο του νεκρού.
Ο Πλούταρχος επίσης αναφέρει τους 'Αβαντες, σπουδαίους πολεμιστές από την
Εύβοια, οι οποίοι αν και δεν ήθελαν να θυσιάσουν τα μακρυά τους μαλλιά,
εντούτοις, για λόγους ασφαλείας στις (σώμα με σώμα) μάχες, τα έκοβαν μόνο στο
έμπροσθεν μέρος της κεφαλής, αφήνοντας τα υπόλοιπα μακρυά.
Επίσης, οι θήλειες συμπαντικές δυνάμεις, οι Ελληνίδες θεές, αλλά και οι
Νύμφες, είχαν πανέμορφα μακριά μαλιά και συνήθως αποκαλούντο καλλιπλόκαμες /
ομορφοπλέξουδες.
Καθώς τα μαλλιά φύονται στην κορυφή της κεφαλής, στο σημείο όπου γίνεται
νοερά η σύνδεσή της με τον ουρανό, οι Έλληνες τα θεωρούσαν ως ένα είδος
ιδιαίτερα εξελιγμένης "κεραίας" η οποία μπορούσε να μεταδώσει
σημαντικότατες πληροφορίες εκ του Ουρανού εις τον εγκέφαλο. Κι όσο πιο υγιή,
δυνατά και όμορφα τα μαλλιά, τόσο πιο ισχυρή η σύνδεση!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν πως ο Ήρωας των Αθηνών, ο Θησέας, στο πέρας
της παιδικής του ηλικίας και προκειμένου να προχωρήσει ως φέρελπις άνδρας με
δύναμη σώματος, μυαλού και πνεύματος, αφιερώνει στον χρυσοκόμη Φοίβο, την
παιδική του κόμη.
Υψηλά νοήματα - καταστάσεις μυστηριακές... Αλλά μετά από πολλούς αιωνες, το
ιερό αυτό έθιμο των Ελλήνων, παρουσιάζεται (με παραχαραγμένο νόημα κι ουσία)
στον Χριστιανικό νηπιοβαπτισμό, ως "τριχοκουρία"...
Στίλβη Μ.Μ.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου