Ανθρωποειδείς μεν απετύπουν τους θεούς ότι λογικόν το θείον.
Καλούς τε ότι κάλλος εν εκείνοις ακήρατον.
Πορφύριος, Περί Αγαλμάτων
<<Έδιναν ανθρώπινη μορφή στους θεούς, ώστε να γίνει κατανοητό πως το θείον μπορεί να προσεγγιστεί με τη λογική.
Τους έκαναν ωραίους, για να δείξουν πως το κάλλος τους είναι άφθαρτο.>>
Η λέξη "θεός" ετυμολογείται από το ρήμα "θέω" που σημαίνει τρέχω. Αναφέρεται στην υπέρτατη εκείνη δύναμη ή οποία διασχίζει, με ασύλληπτη ταχύτητα, τον ουράνιο κι υπερουράνιο τόπο, κι εκδηλώνεται μέσω του Συμπαντικού Νού ο οποίος κατευθύνεται προς συν-ζεύξη με την Ψυχή του Κόσμου. Στην Ελληνική Κοσμοθέαση αναφέρεται ως ο Ιερός Γάμος του Διός/Νου με την Ήρα /Ψυχή.
Οι πρόγονοί μας δεν θεώρησαν ποτέ τους εαυτούς τους ως δούλους ενός σκληρού Θεού/αφέντη, ούτε υποτίμησαν τη θέση της γυναίκας (πέρα από κάθε ιστορική διαστρέβλωση), μήτε σταμάτησαν ποτέ να ερευνούν το μεγαλείο του Σύμπαντος και τις θείες του απορροές...
... Επειδή η έννοια του θείου δεν πρέπει να είναι απρόσιτη, ούτε ο θεός να είναι ΜΟΝΟ άρρενος φύλου και άτεγκτος τι-μωρός που απαγορεύει τη γνώση και μετράει αμαρτίες...
