Γιατί τα σκυλιά ζουν λιγότερο από τους ανθρώπους; –H απάντηση από έναν 6 χρονο .

Ως κτηνίατρο, με κάλεσαν να εξετάσω έναν 13 χρονο ιρλανδικό ποιμενικό, που τον έλεγαν Belker. Η οικογένεια του σκύλου, ο Ρον, η γυναίκα του Λίζα και ο μικρός τους γιος, Σέιν, ήταν πολύ δεμένοι με τον Belker και ήλπιζαν για ένα θαύμα. Εξέτασα τον Belker και ανακάλυψα ότι πέθαινε από καρκίνο. Είπα στην οικογένεια ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για τον Belker, και προσφέρθηκα να κάνω τη διαδικασία της ευθανασίας στο σπίτι τους. Την επόμενη μέρα, ένιωσα ενα οικείο συναίσθημα στο λαιμό μου όταν ο Belker ήταν περικυκλωμένος από την οικογένεια του. Ο Σέιν φαινόταν τόσο ήρεμος, που χάιδευε το σκυλί του για τελευταία φορά, και αναρωτιόμουν αν μπορούσε να καταλάβει τι επρόκειτο να συμβεί. Σε λίγα λεπτά, ο belker αποκοιμήθηκε ειρηνικά και δεν θα ξυπνουσε ποτέ ξανά. Το μικρό αγόρι φαινόταν να δέχεται τη μετάβαση χωρίς δυσκολία. Συζητούσαμε λοιπόν και αναρωτιόμασταν, γιατί η ζωή των σκύλων διαρκεί πολύ λιγότερο από των ανθρώπων..με αποσκοπο να δώσω μια απάντηση για το θέμα, στα παιδιά της οικογένειας. Αυτό που είπε τότε ο μικρός Σέιν με εξέπληξε. Δεν είχα ακούσει ποτέ πιο καθησυχαστική εξήγηση από αυτό. Αυτή η στιγμή άλλαξε τον τρόπο μου στο πως θα βλέπω τη ζωή.

Είπε: » ερχόμαστε στον κόσμο για να μάθουμε να αγαπάμε τους άλλους όλη την ώρα και να είμαστε καλοί άνθρωποι σωστά; »  Ε λοιπόν, αφού τα σκυλιά έχουν ήδη γεννηθεί γνωρίζοντας πως να τα κάνουν όλα αυτά, δεν χρειάζεται να μείνουν για όσο μένουμε εμείς στην ζωή.

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας λοιπόν είναι το παρακάτω: Αν δούμε τον σκύλο σαν έναν αληθινό δάσκαλό, θα μάθουμε πράγματα όπως τα εξής:

•Όταν οι αγαπημένοι μας έρχονται σπίτι, πάντα θα πρέπει να τρέχουμε να τους υποδεχτούμε γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πως τα φέρνει όλη ζωή και αν θα ξανά έχουμε αυτή την ευκαιρία.

•Ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βόλτα.

• Πάντα πρέπει να ψάχνουμε ήρεμες στιγμές για φρέσκο αέρα και βολτες στην φύση.

• Πρέπει να τρέχουμε, να χορεύουμε και παίζουμε καθημερινά.

• Να αφήνουμε τους ανθρώπους να μας «αγγίζουν».

• Να αποφεύγουμε το » δάγκωμα » όταν μόνο ένα » γρύλισμα » θα ήταν αρκετό για να επιφέρει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα.

• Στις ζεστές μέρες ή στις μέρες με πολλή κούραση να πηγαίνουμε βολτες με τους δικους μας ανθρώπους, να χαιρόμαστε κάθε στιγμή, ακόμη και να ξαπλώνουμε στο γρασίδι και να κυλιομαστε σαν μικρά παιδιά.

• Και το πιο βασικό : όταν κάποιος θα έχει μια άσχημη μέρα, πρέπει να παραμένει σιωπηλός, να μην ξεσπάει στους δικούς του, λέγοντας πράγματα που έπειτα θα μετανιώσει.

Εδώ είναι το μυστικό της ευτυχίας που μας δίδαξαν τα σκυλιά μας, από την πρώτη κιόλας μέρα που ήρθαν στην ζωή μας.. χαμόγελο και αγάπη….χαρά και καλοσύνη.

(Το κείμενο είναι από μετάφραση με κάποιες παραλλαγές από εμένα για να δωθεί ορθά το μήνυμα που πρέπει. «Γιακεζογλου Δημητρης» )

Πηγή: ygeia-sos.blogspot.com